یکی از گزینه‌های اجرای طرح انضباط‌بخشی موتورسیکلت‌سواران کنترل از طریق سامانه موتورسیکلت‌هاست. برخی از شرکت‌های تولید‌کننده موتورسیکلت، اقدامات خوبی در ازای خرید یک دستگاه موتورسیکلت مانند اهدای کلاه کاسکت رایگان به موتورسواران یا تعویض رایگان روغن در چند سرویس را انجام می‌دهند. روی سخن با تولید‌کنندگان موتورسیکلت است که بتوانند موتورسیکلت‌های تولیدی را به صورت برخط تحویل دهند. برخط، یعنی اینکه هر موتورسیکلت دارای جی‌پی‌اس خاص خود باشد و آن را در نقشه‌های جی‌ای‌اس بارگذاری کند. در تهران حدود ۵/۴ میلیون موتورسیکلت تردد می‌کند و سؤال اینجاست با چه ابزاری می‌شود این موتورسیکلت‌ها را کنترل کرد؟ آیا پلیس آنقدر استعداد نیرویی دارد که بتواند این حجم بالا از موتورسیکلت‌ها را در آن واحد کنترل کند؟ پس بهترین راه‌حل این است که شرکت‌های سازنده و وارد‌کننده موتورسیکلت و حتی مونتاژگر‌ها پای کار بیایند و در تولید موتورسیکلت خود از جی‌پی‌اس و سامانه برخط استفاده و آن را روی تولیدات خود نصب کنند. با این اقدام، پلیس می‌تواند در مرکز کنترل ترافیک هوشمند به تردد‌ها و نحوه رفتار ترافیکی هر یک از آنان نظارت داشته باشد، مانند اینکه الان در قرارگاه کنترل سرعت پلیس با راننده خاطی تماس می‌گیرند و تاریخ، ساعت و محور تخلف و سرعت غیرمجاز وی را گوشزد و توقیف خودرو را با توجه به دستور قضایی که صادر شده به راننده متخلف اعلام می‌کنند. الان این موضوع برای موتورسیکلت‌سواران اتفاق نمی‌افتد و موتورسوار متخلف صراحتاً از پیاده‌رو تردد و به راحتی و بدون هیچ‌گونه احساس خطری از چراغ قرمز عبور می‌کند. برخی از آنان از کلاه ایمنی استفاده نمی‌کنند و حتی تک‌چرخ و حرکات نمایشی نیز انجام می‌دهند. برخی بار حجیم جابه‌جا می‌کنند و برخی دیگر نیز تعدادی ترک‌نشین را غیرمتعارف این‌طرف و آن‌طرف می‌برند. ظرفیت سواری چهار نفر و در کارت آن‌هم نوشته شده است، اما ظرفیت موتورسیکلت تنها دو نفر است، پس چرا برخی بیش از حد مجاز اقدام به جابه‌جایی افراد می‌کنند و خطر را به جان می‌خرند؟ پلیس باید این ۵/۴ میلیون موتورسیکلت را کنترل کند، به همین خاطر ارگان‌های دیگر باید به کمک پلیس بیایند و دست در دست هم بحث تردد‌های غیرمجازی را که انجام می‌شود به صورت برخط سامان ببخشیم.
